Silkindim can havliyle Şiiri - Kemal Eyü ...

Bir çift ışık hüzmesi,
Bir çift güneşti gördüğüm.
Sararmış yapraklar arasında bana bakan
Beni gören, görülmediğini sanan.
O anda buz kestim, tere boğuldum
Gök gürledi şimşekler çaktı yüreğimde
Bir korku kapladı içimi
İrkildim.

Sonra, anladım neyin ne olduğunu
Bir sevdaydı yıldırımlarına çarpıldığım
Bir bilinmez ateşdi yandığım, yakıldığım.
Elimi uzatıp tutamadığım,
Görmekten vazgeçemediğim
Hücrelerime işleyen
Ve beni zindanlarına mahkum eden
Bir sevdaydı anladığım
Bir sevda, bir deli sevdaydı
Ömrümü tüketen
Ve biten.

Sonra, sarsıntısını yaşadım yılların
Ve şiddetini duydum yıllar öncesinin
Yüreğim yıkıntılar arasında sıkışmıştı
Karanlıklara gömülmüştüm
Ve hiçbirşey görmüyordum
Sadece ezilen yüreğimin sesini duyuyordum
Herşey tükenirken zamanla
Bende tükeniyordum
Yine de, sadece sesini duymak ister gibiydim
Bir kez daha, son defa
Kapanırken göz kapaklarım
Ve dururken yüreğimin çırpıntısı
Acı duydum
Ve silkindim
Can havliyle.