Silkin Şiiri - Şenol Özcan

Silkin

silik bir yaşamı emanet edip
dinozor çağında,
dudaklarında ıslıklarla
yeniden çık sokağa.

kuşların kanat aynasında tara saçlarını,
hoyrat rüzgara daldır avuçlarını,
yıka küf kokan yüzünü,
selam ver güneşe.

göz kırp bir çocuğa,
gülüşünden al biraz,
bir aşkın kapısını çal,
gece konmuş evlerden.

bırak bıçağını, silahını,
arın zırhlarından,
pas değil, umut kok.

kış zor;
en güzeli bahara gebe oluşu.
kuşların sesi, çiçeklerin rengi,
ırmakların gümbürtüsü…
hepsi yüreğinin ardında,
yılmaz, umutlu…