Siliyorum Şiiri - Fatma Pınarbaşı

Eski dostluk tükendi her yanı yara bere
Baktıkça o haline acıyla gülüyorum
Dikenini sürükler ancak gittiği yere
Ve çamurdan dereye usulca salıyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Suskun volkan sinemde,lav seline dayandı
Çilemi dağa yazdım uykusundan uyandı
Gerçekleri aklayan kalemin ucu yandı
Meçhulün yolcusuyum ismini eliyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Günah keçisi gibi,hedefine ulaştı
Şeytan varisi gibi her yanıma bulaştı
En sonunda sabrımın son noktası da taştı
O zavallı hâlinin ritmini biliyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Yitirdim dirayeti tepemde kaynar kazan
Taşıyamam kendimi taşımaz beni cihan
Bütün halkalar koptu,şaha kalkıyor izan
Dertlerin bizarıyım acıyla gülüyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Keşke aldanmasaydım,hilaf dolu sözüne
Kim anlasa utanır tükürürdü yüzüne
Asilik yok kanımda yakışmıyor özüme
Kof fikrinde şeytanın vasfını buluyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Geldiği zirve değil, uçurumun ucunda
Hayırsızın biriydi, ne kaldı avucunda
Bütün kabahat bende,her şey benim suçumda
Adı akla gelince nefretle soluyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Eyvah Âsûde’ye ki onu insana saydı
Kuyu kazmak isterken kendine kuyu kazdı
Kıyameti bilmez mi niye bu kadar azdı
Cehennem onun olsun ben burada kalıyorum
Ona ait ne varsa kalemle siliyorum

Fatma Pınarbaşı

12/07/2011