Bu kadar kolay mı herşeyi silip gitmek? ..Hayatım boyunca bunu düşündüm hep.Sevenler ya da seviyormuş gibi görünenler bu kadar acımasız olabiliyorlar mı? Dostlar bu kadar vefasız olabiliyorlar mı? Evet olabiliyorlarmış.Hem de acımasız...Bir anda boşlukta hissediyorsun kendini.Hayatın gerçeklerini öğrenirken bu kadar acı çekmek zorunda mıyız? Birileri kendi egolarını tatmin ederken bizim duygularımız hiçe mi sayılmalı? ..Yok, hayır...Bu kadar basit olmamalı.Ama bu kadar bayağılaştı sevdalar...Bu kadar değerini yitirdi...İşte bunlara rağmen ben 'unuttum' diyemiyorum bir anda.Çünkü yaşananlar bu kadar basit değil benim için.Hala da 'unuttum' diyemiyorm.İnsanlar geçmişlerini unuttukları an ölmüş demektirler.Ama yinede pişman değilim yaşadıklarım için.Pişman olduğum bir konu varsa o da arkadaşlarımıın sahte dostlukları...Bir kere bile gelip beni sormamaları; duygularımı hiçe saymaları; yaralarımı eşeleyip büyütmeleri...Sizin, yüzüne bakmaya, saçlarını dokunmaya kıyamadığınız kişi; bir bakmışsınız sizi gözünü bile kırpmadan, bir veda bile etmeden çekip gitmiş.İnanır mısınız, insan o an hiçbir şey yapamıyor.Ne engel olabiliyor, ne de 'gitme' diyebiliyor...Ama ben şunun farkına vardım ki bazı şeyler için iyi olmak yetmiyormuş.Hiç bitmeyecek dediğiniz aşkınız bir bakmışsınız bitmiş ve uğrunda canını bile verebileceğiniz kişi gitmiş.Çok zor bana göre...Altından kalkılamayacak kadar zor...O an içimden 'keşke bende onun kadar acımasız olabilseydim' dedim.Bana bir zamanlar sevgini içine gömme diyen kişi şimdi beni bu sevginin ağır yükü altında bırakıp gidiyordu.Ama ben tüm bunlara rağmen herşeyin senin dilediğin, düşlediğin ve istediğin gibi olmasını diliyorum.Hep mutlu ol...Ben mi? Beni boşver artık...
Arkana bakıp da her adımında büyüyen yaramı daha fazla kanatma.Seni hep sevdim, belki de hep seveceğim...
Kayıt Tarihi : 26.6.2006 19:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yarım kalmış bir aşkın öyküsü...
TÜM YORUMLAR (1)