12.05.2003 Trabzon
Belki bir gün, karanlıkta yürürken çıkarsın önüme,
Donuk, soluk, bön, aptal surat ifadeni belli ederek,
Yine canıma okumaya çalışırsın var gücünle.
Bu sefer olmaz, izin vermem kati suretle,
Beni üzmeni, aldatmanı, kırmanı, düşündürmeni kasvetle.
Silip atışımın da artıklarından bu,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta