12.05.2003 Trabzon
Belki bir gün, karanlıkta yürürken çıkarsın önüme,
Donuk, soluk, bön, aptal surat ifadeni belli ederek,
Yine canıma okumaya çalışırsın var gücünle.
Bu sefer olmaz, izin vermem kati suretle,
Beni üzmeni, aldatmanı, kırmanı, düşündürmeni kasvetle.
Silip atışımın da artıklarından bu,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta