Yalnızlıklar yalınayak geziniyor kör kuyularda
Kuyular parçalanıyor kimliğiyle çatışan yağmurlarda
Yağmurlar,sonsuzluk perçemlerinde asılı en son umutlarla
Umutları unutan insanlık,efsunlara sığındılar batıl inanışlarla
İnanışlar insanlar için bir umut ipi,gökyüzü mavilişin sonsuzlukta yanışı
Sararmış şiirler gibiydi meskenler,donuk likalardan geçiyor yaşayışlardan
Şiirler insanların duygularıyla aheste aheste nirvanaya uzanışı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta