Silinmez Gülüm Şiiri - Müzahir Kılıç

Ne telefon açtın, ne cevap verdin
Ne bana gel dedin, ne de sen geldin
Ben ısrar ettikçe “istemem” dedin
Bu aşk bir kalemde silinmez gülüm

Yaratan şahittir, bir tek o bildi
İki kalp bir oldu kesreti sildi
Eminim ki emir Huda’dan geldi
Daha bu sevdamız bölünmez gülüm

Boşuna uğraşma, yorma kendini
Hiçbir çaba yıkmaz aşkın bendini
Bu aşkın alevi yaktı kalbini
Söndürmeye çare bulunmaz gülüm

Uğraşın boşun, gayret boşuna
Tutuldun Ağrı’nın karakışına
Acı sindiğinde gözün yaşına
Uğraşsan da asla silinmez gülüm

Bu bir maceramı, istemem bitsin
Başın alıp acep nereye gitsin
Kalbinde açtığın yarayı netsin
Sensiz yaralarım iy’olmaz gülüm