Silinmez Şiiri - Cuma Yüksel

silinmez bazen,
silinmemelidir de…
şimdi bak bana, ellerini tutacak başka bir çift el;
esaretinin manifestosudur ama bunu sen bilemezsin…
ki; bilinmemelidir de…

sevgilim,
bir erkeğe sevgilim demen onun ruhunu değiştirmez,
görüntüsünü değiştirir ama o da birkaç saniye sürer sadece,
sonrasında öküzlüğüne devam eder erkek,
çünkü; öküzlük biraz mirastır biraz da sonradan görme…

inan ışıklar kendiliğinden kapandı,
vallahi ben bir şey yapmadım!
parmaklar kendiliğinden şiir yazdı,
ben bir kafiye uydurmadım!

bu gün kendi kendime çok konuştum sanırım,
affetsin beni hatıralarım ve beni sana armağan etsin yalnızlığım…

çok şükür,
tam şiirin öteki kalan kısmını unuttuğumu sanıyordum ki,
yeniden bana hatırlattın.
gerçekten sana çok teşekkür ederim Allah’ım…

- ve hadi şâir kısa kes de şiire devam edelim…

diyorum ki bazen hayatta hiçbir şey değişmez,
mesela ilkokulda hocanın seni tahtaya kaldırmasın diye içinden dualar edip,
kalbinin küt küt atması gibi…
sonra ortaokulda, lisede ve üniversitede…
bazı heyecanlar hep aynı kalır
kalbin titrer zor konuşursun.
ağzından çıkan kelimeler üşür,
işte bunlara benzer bir şey işte,
senle yan yana gelmek…

ve bunun iğrençlikle alakası yok sevgilim,
aşk; senle ayrı şehirlerde nefes alırken,
yalnızlığım kırılmasın diye kusmamak için içimden dualar etmek…

geçmez bazen,
ki; zaten geçmemelidir de…

bir arkadaşla, bir dostla, ya da bir kara taşla muhabbet ederken,
konu hüzne gelir, konu sevgiye, konu evliliğe gelir.
konu aşka gelmezsin diye dua ederken…
şiir biter.
konu aşka gelir.
kelimeler hükmünü yitirir.
ve susmak yeni bir dildir!

işte o an var ya.
susulur zaten.
ki; susulmalıdır da
bundan önce boşa geçen konuşmalarından günah çıkarırcasına.…