Silinirmi Yarım Kalmış Sevgimiz

Saçın kızıl güneşten aldığı rengin ışıkları yere doğru süzülünce
yanar sol yanımın topraklarında senin için yeşerttiğim çınar ağacı
gözünün ela rengi simsiyah kaşlarının üzerindeki çizgilerde yol alınca
ölümsüz yarınlarımızda yapacağımız son yolculuk bumu olmalıydı.

Sen yokken ne yapayım bugüne yada yarına
ne yapayım senin olmadığın bu şehrin boş sokaklarına
sırtımı bedeninin duvarlarına yaslamış gölgelerde ağlarken
gönlümün harabe sokaklarında senin izlerini silmek istedim.

Teninin kokusuna dokunan parmaklarımda seni yaşarken
ben dudağında aldığım tadı cennetten yediğim meyve gibiydin
üşüyen bedenim senin sıcaklığından aldığı mutluluğa asla inanmadın
biliyorum bu sözler yalandan ibaret içimdeki seni zehirledim diyorsun.

Çaresiz hastalığa kapılmış kalbim kururmuş yaprağa dönüşsede
defol git kelimelerle sana saldırmış sözlerim kirlenmiş yarınımızmıydı
nefretten beter tüm sevgimiz kudurmuş hayvan misali kırıp dökünce
sen hatıraya dönüşen hikayemizi benden daha iyi bilirsin...!