Silikleştikçe, canı acıyor kulağıma fısıldadıklarının.
O buğulu sesinle uyuma istemimi hangi oluş unutturur?
Ellerine, hüznü yağmış harflerin
yazdıklarının gölgesi simamda….
Şimdi his ettiğim yerlerin mekansızlığı akıyor içime.
En aza ulaşıyorum yazıldıkça.
Her yerde, unuttuğum bedenimin parçaları.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
