Silin Kin Nefreti Şiiri - Meziyet Ak

Hain yürkleri anlayamıyorum,
Öfke tohumları serpiştiriliyor.
Böylesi bencillik nereye varacak,
İnsanlık bitiyor kimse görmüyor.

Belki yürekleri saf ve mahsundur,
Karşısındakine o zulmedenlerin.
Oysa yaptıkları kendine kusurdur,
Kendine zararı bak kötülüklerin.

Sakladığı sırrı çözelim yaşamın,
Bağrında güzellik çiçek açacak.
Dünya her bir mevsim dürüst olanın,
Yanında olupta huzura koşacak.
Bilin ki yapılan her bir yanlışlıkta,
Kendine döner hep hainliklerin.
Kalmasın ruhları hep karanlıklarda,
Nereye gidecek sevgisizliklerin.

Silin kin nefreti dünyayla barışın,
Kimse kötü değil yönlendirilirse.
Kötülerle değil iyiyle yarışın,
Yaşayan her bir fert kabuledebilse.

Kahreden kahrolur asla gülemez,
Mutlu oldu sanır halbuki değildir.
Sevgisiz yaşayan mutluluk göremez,
El ele dostlukla gülümsenmelidir.