Silin Benliğimden Anıları

Silin benliğimden anıları
Her gece
Bir başka masalda yaşayamam ben
Karanlığın ortasına bırakın
Susturun şu rüzgârları
Islık sesinde titreyemem
Ah vakit
Ah yaşam
Ne karda çok yakınsın ölüme
Gülümserken kuşlar seher yeline

Ben benim
Ben kendimde solan rengim
Diz çökmem kulun kapısına
Yakarılarımda evvelin evveli
Ötelerin ta ötesi varken

Ne yıldızlar sönüyor
Ne geceler kararıyor
Yaşam pusulasının ardına

Sen ne kadar uzakta olursan ol
Düşerim yine kapına
Bu aşk mavi
Bak bu aşk hüzünlü
Çığlıklarım kaplasa da gökyüzünü
Başucumuzda anneler ağlatır
Sessiz ıssız karanlığın yüzünü

Silin benliğimden anıları
Bir beyaz kefen
Belli belirsiz üstümüze çekilirken