Tam yirmi dört sene geçti aradan
Sonunda kinini gösteren zaman
Resminin üstüne duman ekince
Seni yad etmekte oldu işkence
Hiç geçit vermez mi o muğlak diyar
Son bir kez rüyama gir ey aziz yar
Bağışla portreni duman silinsin
Öksüzlüğüm bitsin hasretim dinsin
Zaman önümde set yorgun vuslatım
Bir gaye vermiştin ondan rahatım
Fakat gösterdiğin bunca nimeti
Sensiz paylaşmanın yokmuş kıymeti
Dört yanımda problem yüküm çok ağır
Kalplerde mühür var kulaklar sağır
Sensizliğe artık alıştı mı ne
Paramparça bu can çıkmıyor anne
Zaman insafsızsa ben de nankörüm
Yalnız sensiz öksüz gören bir körüm
Yine de minnetim sonsuz zamana
Kopan her yaprakla yakınım sana
Kayıt Tarihi : 3.8.2008 04:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Annenize rahmet dilerim.Yazan ve yazdıran yürekleri kutlarım.
Saygıyla
ŞANSIM YOK
Ayrıca arkadaş listeme aldım devamını dilerim.
TÜM YORUMLAR (3)