Silik Çağ Şiiri - Özgür Özyün

Nihayetinde gülüşlerim de silindi delik deşik yüzümden
Oysa mutlu zamanları olmuştu
Mesela gerçek sevgiyi bulmuş gibi gülümsemişti
Şimdilerde gerçek diye bir şeyin varlığına inanmıyor
Alaya alınıyor içten duygular
Söylenecek çok vakit varmış gibi
Pişman olmadan anlamıyor insanoğlu
Kaybetmeden anlamıyor
Anladığını sandığı da bir kaç gün sürüyor
Bu yüzden ölüm götürüyor, sadece gideni
Yine aynı kendini beğenmişlik
Yine aynı vicdansızlık
Ve yine o duygusuzun saçını taraması mahalle yanarken
Kendini iyi, halden anlar olarak lanse etmesi
Hayat devam ediyor bu anlayışsızlıkta
Yapılan ve söylenen sözlerin çelişkisi
Tek bir sevginin yetmediği karakter
Herkes tarafından egoların tatmin edilmeye çalışılması
Yedi kat yabancıya yavşayıp
Anlayışı, şefkati ve içtenliği görmezden gelen bu zavallı yaşam tutkunları
Gerçekten yaşadım diyebilirler mi?