Silik Bir Zaman Şiiri - Serap Mutlu

Bir ormansın...
Vaktiyle kızıl yangınlar barındırmış yüreğinde...
Güneşin, toprağın yüzüne muhtaç bir ormansın...
Yemyeşilliğin akıyor en kurak yerine sevdanın...
Saflığın kokularını tutukluyor...
Çam kokusu, bahar serinliği akıtıyorsun sehere...
Genzimde yanık bir koku kalıyorsun...

Bazen derin bir denizsin...
Onca çoğalan balıklara, istiridyelere inat,
Gidildikçe en kuytularına
Maviliğinin sessizliğinde ürpertiyorsun...
Dalgaların ateşe veriyor kumsallarını köpük köpük...
Beyazında boğuluyor günler, geceler usulca...
Usulca kanat çırpıyor bir martı,
Yakamozlarının pırıltısını yazıyor en sancılı yerine zamanın...

Bazen bir volkansın...
En sinsice yerinde alışılmışlığın,
Alev alev yakıyorsun sevinçlerini...
Çözülüyor buz zindanlarında hapsolmuş düşlerin...
Kanıyor yaraların kaldığı yerden...
En acılı bilinmezliğe ışıldıyorsun...

Bazen küçücük bir çocuk...
Büyümeyen yanlarının yarım düşleri,
Eksik dillerinin uçurtmalı gülüşleri,
Terkedilmiş bir oyuna koşuyorsun...

Bazen yoksun...
Ürkek kuytularını vuruyorsun olmadığın yerlere...
Alev gözlerini yakıyorsun,
Korkularını yazıyorsun bildiğime...
İsyanlarını içime eziyorsun...

Olmadığının karanlığındayım şimdi
Kalabalığının gürültülü yalnızlığı korkutuyor beni
Adımlarımı gizliyorum düşlerime
Saklıyorum en yıldızlı gülüşlerimi
En saklı saatlerime korkuyorum
Gizemli dile gelişlerini düşünüyorum...

Sen geldin ya...
Her şey geliverdi ardın sıra...
Yüzlerce sözcük döküldü dillerime...
Yüzlerce anlam oldun düşüncelerimde....
Şimdi bennnn.....
Hangisini konuşsam kolay olurdun? ? ?
Yaniii hangi anlama sığdırsaydım seni...

Şimdi ben...
Aklımın, duygularımın kesmediği
Silik bir zamana ilerliyorum....
Şimdi ben...
Korkuyorum....