Silik Akisler Şiiri - Bahadır Özcan Akbaş

Bazı şeyler vardır ki,silinmez hatıradan,
Unutamam ben seni bin yıl geçse aradan.
Tek dileğim şuydu ki,kavuştursun yaradan.
Sen kalbime saplanan zehirli ok gibisin,
Senin isminle çarpan kalbimin sahibisin.

Ceylan gibi gözlerin gitmiyor hayalimden,
Tarifsiz güzelliğin,düşmüyor ki dilimden,
Sana kavuşmak için ne gelir ki elimden?
Ne yapsam sonu sana varıyor her hasretin,
Gördüm ki ayrılığın çilesi pek de çetin.

Görünüşün andırır parlayan bir yıldızı,
Taşımaz fakat kalbin,tertemiz aşkımızı,
Sen aklıma gelince başlar içimde sızı.
Sevsem mi sevmesem mi,bilemiyorum ki seni,
Enayi sayıyorlar sevilmeden seveni.

Gönlüm aşka susamış içi bomboş bir evdi,
Deli gönül uslanmaz,sonunda seni sevdi,
Ölümüne bağlanmak hani kutsal görevdi!
Ne çabuk unutuldu bana verdiğin sözler,
Yalan mı söylemişti içimi yakan gözler?

Gerçekler hep acıdır unutmamak gerekli,
Şimdiye dek aldandım,darbe yedim sürekli,
Ne olur söyle yok mu,candan seven,yürekli?
Hepsi bir anlık heves,bir arzu imiş meğer,
Sadık bir yar bulunmaz,candan sevmeye değer.

Koşa koşa yoruldum ardından sevgilinin,
En yakın dostu oldum,esen seher yelinin,
Keşke set çekebilsem önüne aşk selinin.
Uyanmalıyım artık,şu aşk denen rüyadan,
Fazla uzaklaşmadan gerçekçi bir ziyadan.

Dürmek icap ediyor o eskimiş defteri,
Faydasız tek taraflı,olmak sözünün eri,
Kalmadı bedenimin ne takati ne feri.
Haydi tüm sevgililer,haydi size elveda,
Nasıl olsa eden yok bir aşka tırnak feda.

ERZURUM’1989