* SİLGİ Atıyorum * Şiiri - Funda Gülseven

Küçük bir çocukken utanırdım huzuruna çıkmaya, suçluluk duygusu sana olan hasretime karışırdı, birlikte can yakardı... Bu yüzden mahcup gözlerimden yaş akamazdı 10 Kasımlarda... Çünkü başöğretmenime yani sana karşı sevgi- saygı dolu bir çekingenlik vardı bende... Okulda ders sırasında attığım silgilerin hesabını soracakmışsın, bana kızacakmışsın gibi gelirdi... Sanki sana layık bir çocuk değilmişim hissiyatına bürünürdüm her silgi atışımdan sonra...

Sonra büyüdüm Atam, dünyam da büyüdü... Büyüyen dünyanın içerisinde büyüdüm, dünyamı büyütmeye, dünyamı dünyadan ayrı tutmaya, dünyamı dünyaya katmaya çalışarak...

Atılan bombaları, yıkılan yuvaları, bölünen insanları gördükçe silgi atmanın masumiyetini keşfettim... Ve bu büyüyen, ancak gelişemeden değişen dünyada silgi atmanın gerekliliğini farkettim... Hayat okulundaki dersliklerde öğretilerin tek yönlü ve çıkarcı olduğunu gördüm çünkü... Tek bir kişinin ya da görüşün peşinde giden kişilerin sürü psikolojisi misali dünyaya at gözlükleriyle baktıklarını gördüm... Onların dikkatlerini dağıtmanın, onları farklı gözlerle de bakmaya yönlendirmenin silgi atarak olabileceğini farkettim...

Çocukken attıktan sonra utandığım silgileri gizli gizli çoğalttım zihin çantamda, duygu-düşünce ceplerimde... Onları iyi yönde kullanmayı amaç edindim... Hümanistlik defterimde not düştüğüm tüm hayat derslerini temize çekip insanlara sunmaya çalıştım... Gizliden gizliye kopya verdim insanlara... Oysa çocukken kopya verirken bile utanırdım... ‘Herkes kendi bilgisiyle yapsın’ mentalitesinin etkisinde ve baskısındaydım herkes gibi... Sonra herkesin doğru ve/ veya yeterli bilgilere sahip olmadığını ve bazen bu bilgileri yanlış kullandıklarını gördüm... Bilgileri doğru ve yeterli kılmak için, ve doğru kullanılmasına yardımcı olabilmek için kopya vermeyi mübah gördüm...

Şimdi teker teker çıkartıp atıyorum silgilerimi... Her derslikteki, her öğretideki her öğrenciye atabilecek kadar çok ve gerekli silgiler bulunduruyorum yanımda senin gibi... Senin gibi her dersi, her öğretiyi anlayıp her öğrenciyi kucaklayacak okullar yaratmaya çalışıyorum hümanistlikle vatanseverliği, inançlılıkla laikliği harmanlayarak... Bir insanın hem sosyal demokrat, hem inançlı, hem milliyetçi olabileceğini göstermeye çalışıyorum attığım silgilerle...

Senden sonra çok şey değişti Atam... Vatan ile yurt, vatanseverlik ile yurtseverlik kelime anlamıyla aynıyken, özde aynıyken sözde farklı yansıtıldı... Biri birine faşist, diğeri diğerine vatan haini dedi Atam! Bilemediler aslında ikisinin de aynı olduğunu! İkisinin de vatan yani yurt, vatandaş yani yurttaş için mücadele ettiğini... Bilemediler sosyalizmin kapitalizmin karşılığı olduğunu, bilenler uygulayamadı, diğer bilenler görmezden gelip saldırdı... Sosyalistleri vatan haini ilan ettiler senin ilkelerinden birinin ‘Halkçılık’ olduğunu unutarak... Diğerleri bilemediler gerçek vatanseverliğin şövenizm olmadığını, bazı şövenistler yüzünden tüm milliyetçilere faşist damgası vurdular senin ilkelerinden bir diğerinin ‘Milliyetçilik’ olduğunu unutarak... Hepsi ilkelerinden birer tanesini aldı Atam... Hepsi senin ilkelerini böldü, hepsi insanımızı böldü... Hepsinin bir olup vatanımızı bölmelerinden çok korktum Atam... O yüzden hepsine attım, atıyorum ve atacağım silgilerimi!

Senden sonra çok şey değişti Atam... Irk-din- dil farketmeksizin bir bütün olarak kurduğun Cumhuriyetimizi etnik yapıya ve dini inançlara göre bölmeye çalıştılar... Bir kısmı PKK saflarına katıldı Kürt faşistliğiyle, kimisi Ermeni faşistliğine büründü, kimisi Megalo İdea’nın neferleri olarak Rum faşistliğini yürüttü, bir kısmı diğer azınlıkları dışladılar, yok saydılar, saldırdılar Türk faşistliğiyle... Atatürk Milliyetçiliğinin hepsini kapsadığını bilemediler Atam... Senin tüm dünyaya duyurduğun ve kabul ettirdiğin Türklüğümüzün tek bir etnisiteye bağlı kalmadan tüm halkımızı kucakladığını bilemediler... Önemli olanın senin zamanında olduğu gibi bir bütün olmak olduğunu bilemediler... Bilseler de işlerine gelmedi Atam! Görmezden geldiler! Görebilmeleri için hepsine attım, atıyorum ve atacağım silgilerimi!

Aynı dinin insanları birbirlerine saldırdılar Atam, sen Alevisin sen Sunnisin deyip kendi içlerinde bölündüler... Sanki aynı toprağın insanları değilmişiz gibi birbirlerine kız verip almadılar bile... Şimdi ise son bölücülük darbesi olarak dindarlıkla laikliği karşı karşıya getirdiler Atam! Laikliğin dindarlığı koruyan bir kalkan olduğunu görmezden gelerek, laikliğin sadece Şeriat yönetimi karşıtlığı olduğunu bilmezden gelerek... Düşünsene Atam, senin kurduğun ve komutanlığını yapıp sayesinde halkımızı kurtardığın, devletimizi-cumhuriyetimizi kurduğun ordumuzu bile din düşmanı ilan ettiler... Sana ve emanetlerine dil uzattılar Atam! Seni yok saydılar! Onlara yeniden seni hatırlatabilmek için hepsine attım, atıyorum ve atacağım silgilerimi!

Biliyorum hayata ve kendime karşı çok hatalarım oldu Atam... Ama silgi atışım bunlardan biri değil... Belki de hayata ve kendime karşı en büyük doğrum, en büyük iyiliğim olacak bu silgi atışlarım... Sana karşı vefa borcum olacak... Senin zamanında herkese, herkesime attığın silgilerin benzerlerini senin çocuğun olarak atacağım hep... Sana yakışır bir ‘Atatürk Çocuğu’ olacağım tüm hümanistliğim ve iyi niyetimle... Sana yakışır bir ‘ Atatürk Türkü’ olacağım tüm Atatürk milliyetçiliğimle din-dil-ırk ayrımı yapmadan... Sana yakışır bir ‘Atatürk Kadını’ olacağım kadınlığımın ve insanlığımın bilincinde olup ikisini de sonuna kadar savunarak... Sana yakışır bir ‘Atatürkçü’ olacağım sosyal demokratlığımı milliyetçiliğimle harmanlayarak... Ve sana yakışır bir ‘Atatürk Neferi’ olacağım silgilerimi herkese cesurca ve hümanistçe atarak...

*** Yattığın yerde rahat uyu Atam... Silgilerim elimde, ben izinde... Benim gibi milyonlarca kişi var silgi atmaya hazır... Milyonlarca kişi var silgi atılınca kendine gelebilecek olan... Sen rahat uyu Atam... Emanetlerinin milyonlarca bekçisi var...