Görürüm siyah, sonsuz mürekkep nasıl da
Damlar ölümsüz kalemimden – ah, akıp gitsin!
Niçin duraksayalım ki düşündüğüm şey için?
Söylediğim şey yeterlidir bahtıma.
Yeterlidir bir zaman birlikte olmamıza;
Kafiye oluşturmak neye yarar ki?
Görür müyüz sonbahar olduğunda ilkbahar havasını,
Ya da toplar mıyız haşin poyraz zamanının alıçlarını?
Yeterlidir bir zaman birlikte olmamıza;
Eğer rüzgâr yağmura karşı dönerse?
Yeterlidir bir zaman birlikte olmamıza;
Zaman gördü bunu, ve geri dönmeyecek gene;
Ve yarını bir vasiyetnameyle rahatsız etmek için
Son niyeti bilen biz, kimiz ki!
Ezra Pound (1885-1972, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 16.3.2009 15:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Silet by Ezra Pound When I behold how black, immortal ink Drips from my deathless pen - ah, well-away! Why should we stop at all for what I think? There is enough in what I chance to say. It is enough that we once came together; What is the use of setting it to rime? When it is autumn do we get spring weather, Or gather may of harsh northwindish time? It is enough that we once came together; What if the wind have turned against the rain? It is enough that we once came together; Time has seen this, and will not turn again; And who are we, who know that last intent, To plague to-morrow with a testament!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!