Silenced Bang Şiiri - Ahmet Baris Ay

Yaraların en iyi merhemi zamandır derler ya
Merhem de yetmez bazen

Zaten zaman değil miydi
Kırılmış bir aynadan arta kalanlar gibi
Sen ona bakarken gözlerini kanatan

Seni bulur
Göğsünün ortasından sokar o yoldan çıkmış arı
Günlerin renk renk mantarlarından zehir toplayan

Bir sabun köpüğü gibi
Pat
Kaybolsan
Seni tanıyan herkesin aklından çıksan
Hiç doğmamış gibi olsan

Var olmanın hiç dinmez ki sancısı

Öğrenmeye açtın oysa
Yoruldun
Bıktın
Yok olmaya varasın gelmiş
Bir sabun köpüğü gerginliğinden
Patlayarak kaçasın

Anlatacağın ne çok şey vardı oysa
Ne kadar yaşanası bir yerdi Dünya
Gidemedin o yere
Yazamadın o romanı
Sevişmen bile yarım kaldı
Dudağından öptüğünle kaldın
En sonunda kemik saklayan bir köpek gibi
İçine gömdün tüm gördüklerini

Son ifaden
Başka bir yüze yansıyacak
Son nefesin bir bebeğin ilk ağıtını başlatacak
Seni infaz eden o kırık kalemle yazılanlar
Ne yarım kalacak
Ne de tamamlanacak

Aklın yolu birdir derler ya