Sildim Seni Şiiri - İbrahim Cuma

Sen Değilsin beni hüzünlendiren.
Gecenin verdiği burukluk belki de…
Sensizlik değil haaa böyle düşündüren,
Uykusuzluğun verdiği hüzün belki de

Sen vardın bir zamanlar,
Gönlümde sen vardın.
Kalbimde sen…
Damarlarımdaki kanda,
Kandaki alyuvarda,
Yaratılışımda sen…
Gecemde, gündüzümde
Yanımda her zaman,..

Gölge gibi, dil gibi;
Coşkulu bir sel gibi,
Nice gönülleri çalan
Kırmızı bir gül gibi
Sen vardın bir zamanlar…

Ama şimdi sen yoksun.
Ben seni yarınlara ektim.
Dünde yeşerdin, dünde soldun.
Dalını budağını salmadın yarınlara
Yarınları yeşertmedin,
Bahar getirmedin dünyama…

Oysa ben sana;
Yemyeşil bir doğanın,
Işıl ışıl güneşe hasreti gibi…
Zifiri karanlıkların
Berrak bir dolunaya hasreti gibi,
Kışın bahara, yazın yağmura
Irmakların denizlere,
Azgın dalgaların sahillere hasreti gibi…
Hasret kalırdım.
An bile yanımda olmasan…

Sensizliğimde
Şimşekler çakarken beynime
Sen gökkuşağım olurdun rengarenk…
Baharı getirirdin dünyama kara kışımda bile.
Sevgiyi, şefkati,
Yanaklarıma gülücüğü
Dudaklarıma öpücüğü
Aşkı getirirdin yani,
Sadakati getirirdin…

Ama şimdi sen yoksun.
Aramam bir daha seni…
Eskisi gibi gönülden,
Saramam bir daha seni…
Önceleri aradıysam,
Anılarda bildim seni..
Şimdi tamamen yoksun.
Varlığımdan sildim seni…