Sildiğim Kanatsız Kuşlar

sonsuzluk kim ki
eskime kuşku ekleyecek
yapayalnızım nice unutuşlar içinde
son kuşlardır zamanı karıştıran
dokundum suya
su morardı
karanlıktan dönüyordum
çengel atılmış yüreğimle
tempo tutun sırlarıma
acısı yeni bir bulut
işaret parmağıyla ağlıyordu
tutkalla yapıştırılmış hatıralarına
fısıltılar tak etti canıma
anımsamak belki de anımsamamak
ezberlenen gözlerin tükenişini
yırtılışını sözün
biçilmiş ot gibi durmak
öyle bile kokmamak
çağrı tarlalarında koşmamak artık
süpürmemek kilim altlarına arsızlığı
soyunuk ışık tortusu olmak
olmamak için kâtil
cinayet ihmalkârlığım çok ad unutturuyor
bana soruyorlar çökeltilmiş hısımlık nedir diye
bir sağırın yanıtı neyse o
giz nasıl konuşursa öyle
sözcüklerin zinası
kavruk çileli tümce nasıl yürürse
nasıl marifet sanılıyorsa kaçmak

cesaretin ıskartaya çıkışıyla yaşanan korku
ödünç raylı trencesine mahcup bir garda
takım elbiseli bir binadan başka nedir ki
bir okul
ilk tanısı cerahatın teneffüse çıkmama cezası
kaynaklı
kaynaksız sulardan içer
yıllarca sayfaları açılmamış kitaplara
bakarsanız hiçliğin raflarında
döndürüm yeteneğiniz bile kalmaz sonunda

sildiğim zamanın kanatsız kuşlarıydı
belki bir deniz feneri
olur yardımcı yön bulmalarına

sahi
gölgeler sokağı cinayetini kim işledi
benden umar mısınız