Sılaya özlem Şiiri - Mustafa Deniz

Gurbet ellerin de köyümden uzak
Memleketin hallerini özledim
Bedenim yoruldu saçlarımda ak
Köyde geçen yıllarımı özledim

Burnum sızlıyor köy dendiğinde
Sevgilidir köyüm sevdadır bende
Kor ateştir yanar şu yüreğimde
Dumanını küllerini özledim

Çok özledim ekmeğini aşını
Tarlasını tapanını işini
İklimini bahar yazı kışını
Çayır çimen güllerini özledim

Mektebe giderken ıslandım karda
Koyun kuzu yaydım yağan yağmurda
Bazen karlı bazen çal da çamurda
Yürüdüğüm yollarını özledim

Mescitli başını taş köprüsünü
Tepenin dalını kazan yolunu
Düz çayır yoncalar adalarını
Geçit vermez bellerini özledim

Tarlada çalışır kadınlı erli
İşinin ehlidir bin bir hünerli
Al yazmalı dilber nasırlı eli
Benzi yanık allarını özledim

Memleketten öte bir başka yerin
Sığmaz asumana yere değerin
Bize yol iz olan o büyüklerin
Tatlı şirin dillerini özledim

Mustafa’ bu özlem dolu köyüne
Toprağına havasına suyuna
Olsa da uzansa boylu boyuna
Sedirini çullarını özledim