Sılaya Mektuplar II Şiiri - İbrahim Çelikli

anneciğimmm
ben fırsat buldukça sana yazacağım
zaten hep seni düşünüyorum
sen ablama çok düşkünmüşsün..
ablam çok güzelmiş.. babam onu çok severmiş..
o yüzden beni istemiş..

ben se senin yanağını okşamak
gözlerine kana kana bakmak istiyorum
inan boynun bükük değil..
ben de senin gibi güçlüymüşüm..
bana “Cadı” diyor biri..
“papatyamm” diyor..
“aşkımm” diyor..
“Gülümm” diyor..

bir gün mektubum eline geçerse..
asla üzülme.. ağlama
geçmezse de.. bilki bir sebebi vardır...
biz burda seninle mutluyuz..
biz hep senli hülyalardayız..
ablamı da çok öpüyoruz..
yaramazmış.. seni üzermiş.. bir şey yemezmiş..
ben hiç yaramazlık etmem..
babamı hiç üzmüyormuşum
senin gibi güçlüymüşüm..
ama ne yalan söyleyeyim..
bana da bağırsan kızsan...
canım benimde diğer çocuklar gibi dayak istiyor..
tadını bilmiyorum bu yüzden
dayak yemekten korkarak yaşayacağım ne acı..
gıpta ediyorum başka çocuklara..

ben her şeyi biliyorum
yine de defalarca soruyorum
bıkmadan binlerce defa dinlediğim hikayelerinizi.
babam sana sormamı ister
ben de merak ediyorum
tencerelerde aş olurmuş..
babam bunu anlatırken hiç sonunu getiremez...
güler..
ben en çok bunu merak ediyorum
bilmiyorum..
sana ilk soracaklarımdan biri bu
babam gülmekten anlatamıyor
sen de gül..
sende gül diye yazdım..

o senin gülmen için olmadık saçmalıklar yaparmış..
şimdi gene gülüyor..
ağlarken.. gözleri dolu doluyken
vallahi..
ne olursun gül anneciğimm
dünyada en çok sana yakışırmış gülmek..
babam öyle der..
ben de en güzel gülenmişim
sana çekmişim..
hadi gül..
benim de gülmem için
hadiii
gülümse..