Sılaya Mektup Şiiri - Mehmet Sancak

gönlümün sultanı
gözümün yagı
ümit işıgım
öbür yanım
merhaba...
önce senden
özür dilerim
kalbini kırdım istemeden,
biliyorsun!
özür dilemeyi beceremem
evelerim,gevelerim.
insan herşeyi burada anlıyor
yanıyor kahroluyor,
o zaman diyemediğim
dilimiz ucunda söylemediğim,
özrümü söylüyorum,
ve senden,ve senden
özür diliyorum.
yoksa seni kırmak
üzmek değildi dileğim,
kıymetsiz dünyanın
ne kıymeti var ki,
senin yanında.
unuturmuyum seni
dolaşırsın damarlarımda
memleketi de özledim
taşını arıyorum,
bazen başım çok ağrıyor
dayanamıyorum
sen üzülme sevdiceğim
senin için buradayım
şükredelim günümüze
dahada beteri var
senin hasretin beni yaşatan
senin özlemin beni burda,
dimdik ayakta tutan.
sen üzülme sakın orda
görecek gün var daha
belki bu gün belki yarın
olacağım yanında.
mektubuma son verirken
ağaran saçlarımdan,
bir tel bıraktım.
o anlatır hasretimi
seni nasıl sevdiğimi,
tam zamanıydı sanki
bakhele
kalemimin yağı bitti.
hoşçakal diyorum
istemeyerek
hiç canını sıkma sakın
bu çile de bitecek.