Sılaya Şiiri - Abbas Paksoy

Sılaya
Aklımdan gitmez, sıladaki yârim.
Ah çeke, çeke, anarım ben onu.
Mutlu günlerde, nasıl unutulur.
Ah çeke, çeke, anarım ben on.

Sevgiyi sıcak kucağında buldum.
Ben öğüdümü o yârimden aldım.
Yârim, senin için ben asker oldum.
Sen ah çeke, çeke, ağlama yârim.

Görürüm, karavana da, tabakta.
Düşen bardağa, takılın çatala.
Nöbetlerde, dikilirsin karşıma.
Bana ah çektirip, naz etme, yârim.

Elimi atsam, tutamam kaçarsın.
Bir hayal misin, yoksa gerçek misin?
Ovada, yaz dumanı gibi, sisin.
Çıldırıyorum, ben burada yârim.

Öyle dalmışım, senin hayaline.
İncecik, kıvrılan, oynak beline,
Bana verdiğin, son pembe, gülüne.
Dudağın, ağzımda, duruyor yârim.

Bana, bir mektup atmayıp, kızsan da.
Ettiğin, o yemini, sen bozsan da.
Ellerin koynunda, gezip, tozsan da,
Bırakmam, ben seni, inan sevdiğim.

Tek katlandığım, senin varlığından.
Terk edipte, gitmek olur mu, benden.
Yad yârla görünce, Paksoy’a ne den.
Biraz utan, haya et, sen sevdiğim.