Az kalmıştı
Söyleyecektim ona sevgimi
Görecektim gülen gözlerini
Ama gitti
Platonikti benim aşkım
Karşılıksız sevmiştim
Onu görebilmek için
Her gün kapıların da beklerdim
Okula giderken
Onu görmek sevindirirdi beni
Artık 7,30 &12,30
Benim pencere saatimdi
Şimdi yok o yarim
Beklentilerim boşa
Ama gene pencerenin
Yanından ayrılamıyorum
Hani belki gelir bi gün
Görürüm onu okul elbiseleriyle
Kalbim gene aynı olur
Belki sevgiden tekrar ucarım
SONRA DİYE SORMAYIN
ÇÜNKÜ BOŞ BİR SAYFA
KALANDIR GİDENLERİN
ARDINDAN
Kayıt Tarihi : 15.4.2007 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
cesaret gösterecek kadar bile vaktimiz yok şu dünyada; ne acı değil mi?
TÜM YORUMLAR (1)