Şılapa Seni Şiiri - Duran Özaydın

Aynaya bakıp da dünü hatırla!
Lâf söz dinlemeyen, şılapa seni.
Sana anlatmak zor iki satırla,
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Söyleyecek bir çift sözün kalmamış,
Dostlara bakacak yüzün kalmamış,
Girdiğin mecliste izin kalmamış,
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Öyle bitki gibi yaşar durursun,
Kendi yaptığına şaşar durursun.
Hovarda peşinden koşar durursun,
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Seven dostlarından kaç şimdi gayrı,
Naneden naneye geç şimdi gayrı,
Gelene yorganı aç şimdi gayrı,
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Hayvanî keyf yapar, suçlu ararsın
Suçu kendinde gör, kimde sorarsın?
Bu gidişle acep neye yararsın?
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Önüne gelenle ol içli dışlı,
Yatıp dört ayaklı ve iki başlı.
Tükürttün yüzüne domuz bakışlı,
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Zamanında dedim, kulak vermedin
Gözüyün önüne, bakıp görmedin.
Kimlere çatmadın, kimi yermedin
Laf söz dinlemeyen şılapa seni.

Hovarda insanın keyfi biter mi?
Senin bu hayata ömrün yeter mi?
Aklı olan onurunu atar mı?
Lâf söz dinlemeyen şılapa seni.

Aşk ile kaynadı, amma taşmadı.
Yaralar emledi, yara deşmedi.
Turanî doğrudan aslâ şaşmadı
Lâf söz dinlemeyen, şılapa seni.

09.07.2009
Şılapa: Temizlik bezi, paspas.