Sılanın Toprak Kokusuna

Hasret bir dövme gibi, işlemiş ruhuma,
Severim rüzgârlı günleri,
Sıladan, toprak kokusu estirir, sanki ruhuma.
Özlüyor gurbetellerde, insan memleketini…
Hele yağmur değmiş, toprağının kokusu var ya!
Birde lapa, lapa yağan karın, dağın, yaylanın hasreti,
Rüzgârın sertliğiyle dönüşür, damla, damla gözyaşına.

Hasret bir dövme gibi, işlemiş ruhuma,
Bağlamamın yanık sesinden,
Yola çıkarım hayalde, sılanın toprak kokusuna,
Film şerdi gibi, eski gelir geçer, gözlerimin önünden.
Hasretim; mazide yaşanan doğal günlerin tadına,
Her şeyimiz doğaldı, doğa kadar saftı, eski doğadan,
Yeme, içme, saygı, sevgi, hille girdi şimdi, doğanın doğasına.

Hasret bir dövme gibi, işlemiş ruhuma,
Severim; yârin zülfünün telini,
Değiştirmemiş özünü, o öz, götürür beni Anadolu’ma.
Sıla yaylalarının, toprak, çimen kokusu kokar, yârin teni,
Götürür beni uzaklara; köyüme, memleketine, insanlarıma…
Değişmedi yârin; ne kendisi, ne yemeği, nede şivesi, dili,
Demoğlu; Gurbette nazlı yar, tesellidir hasretlere, özlemlere,
(h.demoğlu-İzmir)