Şilan Vargün Şiirleri - Şair Şilan Vargün

Vazgeçmiştim;
Azat etmekten ruhumu
_________________Yıkık mabetlerin altından...
Unutmuştum;
Duymayı stranlarimin ezgisini
Korkmuştum;

Bilinmez,
hangi dağda duman olduğu,
-hangi yüreğin tutuştuğu...-
ateş kordur bilirsin,
düştüğü yerde izin kaldi...

Hep yarımları tamamlamakla geçti ömrümüz,
Nerde tamamlanacağımızı bilmeden...
Oysa duyduk hep;
Diğer yarımızın sesini.
Konuşmayı bilmiyorduk,
anlamadık söylenenleri....

Gece ve gündüz
Sevdaları evrene destan..
Ayrı kalmaya mahkum iki aşık...
Tan vakti ayartmak istese de geceyi,
Boşuna bir çabadır sarfettiği.
Bilmez;

Bir cinayeti daha tasarlıyor gece
Kanrevan(ken) şehir
Sinmiş(ken) çürümüş ruhların kokusu...

Son kalem (de) kırıldı,
Akrebin yelkovanı soktuğu anda...

Bir martı çığlığı uykumu böldü
Uykumu böldün sen...
En katran karası gecelerde
Ayaza kesti ruhum...
Kan akıyor gecelerimden
Kanıyorum...

Ölüm suskunluğunu bozmak,
kapkaranlık bir uçurumdan düşmekten
daha kolay değil! ..

en efkarlı oldugum anda düştü hayalin
efkarım bardaktan boşaldıkça,
sen daha fazla doldun içime…
uyuşan beynim miydi,
sahi duran zaman mı

Kırılgan cümleler kuruyorum,
Anlamı devrik...
Ögelerine sen ayır,
_______________-dikkat et parçalanmasın-

Gün batıyor şimdi
Güneşin kızıllığı yüreğimdeki ateşe vuruyor...
Uzaklardan bir rüzgar,
Üşüdüm birden.
Martılar terketti denizi
Çığlıkları karışmıyor hoyrat dalga seslerine...