Coşar baharlarda ağaç, çiçek, su,
Yayılır çimende koyun, kuzusu,
Dürter memlekete gitme arzusu,
Yol verin dağlar, ben de varayım.
Gözümün yaşları hasretten bitti,
Göçmen kuşlar bile yurduna gitti,
Ayrılık acısı canıma yetti,
Yol verin ağlar, sılamı göreyim…
Yakamı bırakmaz ayaz,, sis, bulut,
Dikilir karşıma kırk paslı kilit,
Unutmaz yurdunu hakiki yiğit,
Yol verin, sılama selam vereyim…
Burada kekik, keklik, temeller yok,
Yaslı elimden tutacak eller yok,
Beni ben yapan nice güzeller yok,
Yol verin bağlar, sılamı dereyim…
Ezanlar daha bir içli okunur,
Baklava da yesem, dokunur,
İçimi yollasam, her gün yakınır,
Yol verin, sılamı canıma sarayım…
Özledim bazlama, börek, çayını,
Dayamış alnıma felek yayını,
Beklerim dört gözle vuslat ayını,
Yol verin de MUTLU’mu göndereyim…
Kayıt Tarihi : 7.4.2018 13:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirim 06/04/2018 tarihinde Yozgat Çamlığı Millî Parkında köyüm Kızılbel'e varamamanın ıstırabıyla kaleme alınmıştır. ***** (Son tashih zamanı: 25/02/2021, 19:00; C.Meyd-Selimiye tramvayı, Kayseri)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!