İstanbul, şimdi renk renktir;
Sırtlar; baştan başa yeşil, pembe, mor, erguvan, leylâk
Boğazın suları lâcivert,
Güneş pırıl pırıldır, bilirim,
İstanbul, şimdi masallar kadar güzeldir
Ve masallar kadar uzak...
Mayıs, çapkın çapkın dolaşır İstanbul'da,
İnsanlar, çiçekler bir başka güzelleşir, açılır
Ve damla damla gözyaşlarında
Anılar vardır, dağılır...
Elele sevgililer, papatya falları,
Yosun kokan deniz kıyılarında aşk şarkıları,
Bembeyaz kanatlarıyla martılar süzülüp geçer aklımdan,
Kubbeler, minareler, avluda güvercinler...
Bir İstanbul yağmuru, ıslatır, geçer düşümü,
İçimde kurumuş bir çamur kalır, çatlak...
Sen, ey İstanbul! Ey uzaktaki sevgili!
Ne kadar zormuş meğer günleri saymak...
(VAN/1968)
Ünal BeşkeseKayıt Tarihi : 10.7.2007 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçimde kurumuş bir çamur kalır, çatlak...
Sen, ey İstanbul! Ey uzaktaki sevgili!
Ne kadar zormuş meğer günleri saymak... '
İstanbul'a hasret bir yüreğin özlemini, ancak İstanbul'da yaşıyan ve ayrı kalanlar anlar. İstanbul her ne kadar kalabalık da olsa, onun havası bir başka doldurur ciğerleri. O havayı soluyup, orda çocukluğunu ve gençliğini yaşayanların, İstanbul deyince burnunun direkleri sızlar.
Çok güzel ifade edilmiş bir şiirdi. Saygılarımla kutluyorum efendim. Tam puan.
TÜM YORUMLAR (2)