Silahşör Şiiri - Suran Baran

ben usta bir silahşörüm.
ellerimde kan yok yalnız..
babamın ceketini asarak,
köpek havlamasından korkmadan,
savaşa savaşa,
bir uğultuyla, bir vehimle,
büyüdüğüme inandım.
annemden iki sokak öteye gidebilirim..
hem de hiç arkama bakmadan..
ben bir silahşörüm duyuyor musun?
cengaverim.
akıl doluyum.
yıldırımlarım var.
güneş bile iki parmağım arasına sıkışır.
öyle zenginden çalıp fakire de vermem,
zira zenginlerin paradan başka çalınacak hiçbir şeyleri yoktur.
ben alırım Musa'nın asasını, vururum kaşından zalimin.
İsa'nın elleri avuçlarımdadır,
dokunurum aşktan kör ölmüş gözlere.
hem İsa da çok sever aşıkları.
ben baharlar bahşederim.
habil gibiyimdir hem.
gözü pek, nişancı mı nişancı.
ellerimde kan yok yalnız..
büyük yıkımlarım var,
sizin cinayet dediğiniz türden.
bin çaba, binbir umutla,
refahı vadettiğiniz,
saadet sandığınız,
diktiğiniz o kuleleri yıktım.
yeryüzü yaşanılan bir yerken,
güya ayrı bir yaşamı bahşettiğiniz,
o süslü iplerinizi kopara kopara,
adına cinayet dediğiniz şeyler yaptım.
ben büyük bir silahşörüm.
karnımı salçalı ekmekle doyurup,
babamın ceketini duvara asarak,
annemden iki sokak öteye yürüdüm.
ben iki yüz adımla,
sizin saadet dediğiniz,
o köhneliği öldüre öldüre,
yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm.
size göre dalgın bir sokak ahalisi,
fakat hakikatte büyük bir silahşör olarak,
İki sokak öteye dek, kalbimle düşüne düşüne,
saadet dediğiniz kurulu dünyanızı yerle bir ettim.
karnım salçalı ekmekle tok,
babamın ceketi asılı,
iki sokak ötedeyim.

ben bir silahşörüm.
ellerimde kan yok.
öldüre öldüre; kahretsin!
hayat doluyorum..