Silahlar susmuyordu Şiiri - Fazilet Özcan

Her şey aşinaydı
Herşeye bir şahitte bendim
Saklanmaya çalışılan her ne varsa
Artık saklı değildi hiçbirşey
Bombalar patlıyordu
Etrafta
Silahlar susmuyordu
İyilik susmuştu
Zulüm konuşuyordu

Ne çok insan vardı etrafta
Dolaşıyordu hepsi
Kendi etrafında
Bakıyordum görmüyorlardı beni
Ne de etrafta cansız yatan sevdiklerini
Gözleri görmüyordu
Yanından geçiyordum seslenerek
Hiç kimse duymuyordu beni
Herkez sağır olmuş
Kendi kendine konuşuyordu

Bombalar patlıyordu etrafta
Kaçıyordum
Hüzünle bakıyordum her düştüğü yere
Oldukları yere yığılan kör ve sağır insanlar
Cansız yatıyordu
Yerlerde
İNSANLAR SUSUYORDU
BOMBALAR KONUŞUYORDU

Görünmezdim belkide
Haykırıyordum
Duymuyordu hiç kimse
Durun diyordum
İnsan insanı yok etmez
Kuşlar özgürce gökyüzünde
Yaşıyor kavgasız gürültüsüz
Her dal onların
Her damla su
Yettiği kadar

Yetmeyen nedir size
Anlamıyorum
Cehennem gibi ortalık
Bırakın silahları
Ağlayarak gidilmez ölüme

YAZIK ETTİNİZ KENDİNİZE
ÇOK YAZIK
BOMBALARIN ARASINDA
BİR CAN İLE
BİR DÜNYAYI YIKTINIZ
BAŞKA DÜNYA YOK SİZE...