güneşe tüküren bulutun gizli karanlığında doğduğu şehri yakan çocuğun ayıklanmış sabahında taştan kaleler yaptık biz kırmızıdan gölgesiz cismin soğuk ışığında gözyaşlarını kirpiklerinde saklayan kadın beni özlemiyor musunuz ey analar uzaklarda yanınızda duyulmayacak çığlıklardayım silahına tüküren askerin aksi tutukluğunda gölgemi gövdemden çalan gecenin fakir soğuğunda yukarılarda yere düşenlerin erişemeyeceği sonsuzluklardayım
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta