Silahım Şiiri - İsmail Ersin Dalgıç

Ülkemde konuşulanların,
Üçte ikisi boş sözler,
Dışkı gibi diyeceğim;

- hayır -

O da gübre olararak geri dönüyor.

Çözümsüz konuşmalar ne oluyor?
Ozon tabakasını delip kayboluyor.

Konuşmalarımızın üçte birinin de,
Frekansları birbirine karışıyor.

Bu karmaşadan karlı çıkanlar,
Ellerini oğuşturan çıkarcılar.

İnsan gibi yaşamak senin hakkın,
Senden kutsal ne olabilir ki,
Emeğinle geçinen ey halkım.

Alamet'i harika cüsseden,
Ölü sözcükleri kaldır at.

Ne biyolojik, ne kimyasal, ne de nükleer,
En büyüğüsün silahın,
Kurtuluşun demektir,
Kalktığın an ayağa...