Sılada Vuslatı Düşleyen Sen

Sen; beşik kertmem...
Sılada vuslatı düşleyen sen!
Dumanı tüterken korkularımın,
sancılar usulca örtmüş üzerimi.

Şehzadeler dolanır lale bahçelerinde,
halayıklar gezinir, kalfalar sırtlar yüklerimi...

Sen unutulmaya yüz tutarken;
çıkar gelirsin...
Ölmeye üç gün kalmış, buralarda ne gezinirsin?

Bitlenmişim sevdiğim,
ağarmaya yüz tutmuşum...
Çil çil altın dağıtmışım;
seni bulup getirene,
sen sandığım yüreklere sevdalanmışım.

Sılada vuslatı düşleyen sen..
Sönmüş balonlarım var,
çizilmiş tenim,
koklandıkça yitip gitmiş düşlerim.

Sen beşik kertmem,
dünyayı dolaşıp gelmişin bana,
dünya büyük,
ben bezgin...
Ne halt edipte bunca beklemişin! .