Yol Verin Dağlar Şiiri - Nurettin Sevim

YOL VERİN DAĞLAR

Derdimi diyemem saklar gizlerim.
Dağında, taşında vardır izlerim.
Dermanım tükendi tutmaz dizlerim.
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar.

Şapçı'nın yolları kar ile boran.
Bulunmaz derdini, halini soran.
Beni ancak anlar gurbette duran.
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar.

Gurbet ellerinde dolaştım durdum.
Ağzına düştüm bu vahşi kurdun.
Gelenden gidenden köyümü sordum.
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar.

Şapçı yolu uzun görünmez başı.
Ağladım inledim akıttım yaşı.
Gözlerimde tüter toprağı, taşı.
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar.

Anam ekmek yapar, ununu eler.
Koyunlar sağılır, kuzular meler.
Köyümün hasreti bağrımı deler.
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar.
Köyüme gideyim dumanlı dağlar.

Nurettin SEVİM