Sıla'ya Mektup Şiiri - Sümru Yılmaz

Var mıydı çiçekler açmadan
Kuru dallarda.
Daha yaşayamadığın başlangıç baharında
Koşarak geçmek o ateş vadisinin yollarından.

Nefeslenmeye devam eden bıraktıkların, arkanda
Nasıl katlanırlar bu derinden kanayan acıya.
Var mıydı, selamsız, bir ipin ucunda
Çırpınarak gitmek, elveda demek bu dünyaya.

Mutlusundur inşallah gittiğin yerde
Biz ne haldeyiz bilemezsin, bıraktıkların geride.
Gönlün hoş mudur oralarda Sıla
Yazdığım bu satırlar bıraktığın bizlerden sana.

Yaktın geçtin be yavrum Sıla
Gezerken cennet bahçelerinde bizi hatırla
Bir gün karşılaşacağız elbet seninle
Sadece avunmak kaldı bize hayalinle.

Deli mavi aşkları bize bıraktın
Geçilmez yangınlara kanat açtın.
Anlatamadığın neydi veya anlaşılmayan
Geçmiş mi yoksa bugünkü nefesler miydi yalan.

Yolun sonundaki ışıktan
Çıkacakmışsın gibi geliyor inan.
Dönebilsen keşke Sıla açılan kucaklara
Pınarlarımız kurudu bakmaktan gittiğin yollara.

Bu mektup uzun olacak Sıla
Tutmaz olsa da ellerim bu kalemi
Yazmaya devam diyorum
Anlatmak istiyorum seni sana.
İsyan etmek istemiyorum
Amma değişmez mi sensizlik kaderi.
Bu mektup burada bitti
İnanmak istemiyorum amma
Diyorlar ki Sıla tüm gizleri size bıraktı gitti.