Sila Türküsü Şiiri - Mustafa Atasever

Küçük yaşta yetim kaldım
Kendimi gurbete saldım
Hayat mektebi okudum
Birçok şeyden dersler aldım.

Kalbim kanıyor neylerim
Gurbette gönül eylerim
Sazımın her perdesinde
Sıla türküsü söylerim.

Ne zaman sılaya dönsem
Geçen yıllarımı ansam
Elimden bir şey gelmiyor
Ne kadar dövünüp yansam.

Bende herkes gibi kuldum
Çok şükür taşmadım doldum
Sazım bana eşlik etti
Teselliyi onda buldum.

Geriye bir dönüp baktım
Ne kazandım ne bıraktım
Gönlüm hep dostluk istiyor
Onun için coştum aktım.

Hasret ile doldu gönül
Hazan oldu soldu gönül
Basamaklar ilerliyor
Sona doğru geldi gönül.

Atasever yandı özüm
Bitmez gurbet sıla sözüm
Bundan sonra varsam bile
Ne yaparsın iki gözüm.

Tufanbeyli/Doğanlı köyü