Sıla Özlemi Şiiri - Hakan Baş

Gurbetten sılaya giden uzun bir yoldu benimkisi.
Çıplak dağların ardından,
Hasret kaldığım topraklara uzanan,
Serin ve hırçın suların,
Gül kokusuna karıştığı,
Hüznün sevince dönüştüğü uzun bir yoldu.

Sert ve dik yamaçların, taşlı yolların,
Boynu bükük geçilen tozlu kaldırımların,
Ve adı konmayan sevdaların
Düzlükte buluştuğu bir yol.

Hiç kimse yalnız değildir bu yolda
Kiminin yüreğini yakan sevda ateşi,
Kimininse burnunda tüter memleket hasreti.
Hep bir amaç uğruna çıkılır bu çileli yola
Ve hep özlem yüklü otobüsle gurbetten sılaya

Yolun büyük bir bölümü efkârlı türkülerle geçilir,
Ve her ezan sesinde mutlaka bir mola verilir.
Yapılan ibadetler, edilen dualar,
Bizleri koruyan kalkan gibidir.

Güneş batınca bozkır dağların ardından,
Yerini karalara bırakır doyumsuz ışığın ahengi altında.
Sonra bir sessizlik çöker
Gözünde canlanan her bir anı
Seni alıp başka yâd ellere iter.

Ne ilk yolculuk olacak bu gurbet yolunda, nede son.
Hasretlik alnıma yazılmış, karalanmış bir leke değil belki de.
Ama uzakta olmak, sevdiklerine sarılamamak,
Memleket özlemi içinde yanıp yanıp kavrulmak,
Köyünün kokusunu içine çekemeden toprağa girmek,
En büyük acı olsa gerek…