Sıla Özlemi Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Ne bahar ne yazım nede bir gülüm kaldı,
Kara kış tez geldi yine bu yollar dumanlı!
Sıla özlemi yüreğimi sardı ben yine yaralı;
Ne takat nede güç ve nede dermanım kaldı.

Yaş geldi geçiyor lâkin ömür kısa sıla uzak,
Şu zalim yâdelleri bu gurbet hep beni bitirdi!
Ben bittim ben tükendim bu dizlerim yorgun..
Dağlar yol verin bana,ben köyüme döneyim.

Köyüm güzeldir yamaç yamaç,yokuş yokuş!
Baharı bir cennet,yazı emsalsız ilaç,derman
Pınarları,bulakları var oluk oluk soğuk akar,
Kayalarında kınalı keklikler daima sekerler.

Ben bu yâdelerde hep hûzün,dert ve kederle,
Ben buralarda perişan,bitkin,sila mecnunu..
Ne dost gördüm nede selâm alacak komşu!
Ne gülücükler ne umut verecek gözler gördm.

Sılam seni anmazmıyım,sana dönmezmiyim?
Şaban sen dede,baba yurdumsun,köyümsün,
Yaşam bir yürek,sevda bir hakikat o da sende
Köyüm sen hep şirinsin Kağızman’da cennet.

Ben Çobanoğlu yilar yili oldu bu gurbetteyim,
Burlarda dost,kardeş diyen dillere rastlamadım!
Her şey yalan her şey para inançlar çıkar olmuş,
Çıkarcıları koruyan kocaman şirketler kurulmuş.

02.03.2009
Yıldırım