Nasıl İkarus?
Sınır çektiğin kalbine,
İçime attığın kor alevlere rağmen,
Nasıl bitmiyor bu sonsuz merhamet sana?
İkarus,
Her gece kalbini tavaftayım
Yedi değil yetmiş de dönsem
Bir kez yüzün yüzüme dönmüyor..
İkarus,
Eksildikçe eksiliyor,
Bahşettiğin günler.
Amansız bir gecenin,
Tenha kucağında,
Rastlaşmaktayım gözlerinle...
Kasım'ın son mısraları
Dökülüyor Galata'nın terasından
İşleniyor birkaç hafızaya
Ve şu an
Hangi köşe başındadır eskimiş umut
Kaça satılmıştır son düş
Sen gittiğinden beridir kumbaramda anıların
Annem oysaki demişti
Acılı anılar birikir kumbarada
Belki anıların acısından daha acıydı
Ağırlaşana kadar açılmaması kumbaranın
Nerede kalmıştı mühürlenen sırlarımız ?
Kaç köşe başında yakalanmıştık,
Ellerin ellerimde, yüreğin yüreğimde..
Sahi, hatırlıyor musun,
Neydi en sevdiğim şarkı ?
Son bahşettiğim şiir peki.
Ah be İstanbul !
Kanatlarını ufattığın,
Sisli Ocak gecesi,
Görmüş gözyaşlarını.
Kim bilir,
Kaç sevdanın ahı var da boğazında,
Bir fizan tuğla aralıklarında
Hayatı yargılar
Enkaz altında kalmış düş(ler)
Kaçmaya derman yok
Yollar karanlığa hapsetmiş ruhunu
Bir mum ileriye dönük
Gölgem değdi sana, bilmeden çiğnedim sesi,
Bir suskunluktun — ürpermiş aynalarda gizli.
Zaman, eğreti bir rüya gibi büküldü dudağında,
Ben seni, en çok susarken duydum aslında.
Harflere dokunmadan yazdım seni,
Geldin —
Varlığınla eğildi bütün anlar,
Gülüşün bir fısıltıydı,
Tanrının unuttuğu en güzel sır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!