Bir kuş misali Özgürce kanatlarımın arasında sana uçuyorum Rüzgarın delici vuruşları arasında Bulutların saf beyazlığından sana geliyorum Sonra bağrımdan kopan bir iç çekişle Gerçeklere uyanıyorum Etrafıma bakıyorum aşkının kafesinde Yokluğunun izbe manzarası karşında Tekrar anlıyorum sevgili Bu kafesin, benim sendeki hiçliğimin eserinin , Sen olduğunu
Bu karanlığın sebebi aşkının körlüğü mü Ya bu ayaklar neden yürüyemez Peki bu kalp ritimlerini mi unuttu Nedir bu sevginin kaynağı nedeni Söyle bana bunun devası sende mi Eğer sendeyse beni bu devasız dertlere düşürme Çek kurtar beni bu kör topal vaziyetten
Bana gel deme
İstesem de gelemem Duygularımın alacakaranlığında boğuşurken İhanetin ayaklarıma pranga vurmuşken Eski beni o gözleri gülen gencin katiline bir daha gelemem Kalbim suçlusundayken Aklım adaletteyken sana gelemem
Sen, Özdemir Asaf'ın laviniası Abdülhak Hamit'in makberi Nazım Hikmet'in pirayesi Sen bu namussuz gecelerin Aydınlığa açılan güneşi Sen meçhule giden yolumun rehberi Sen her cümlemin noktası Her sıralı aşk cümlelerimin virgülü Sen kalbimin ortasındaki Gizli günahlarımın saklı olduğu karanlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!