Hasret zirve yaptı, gurbet yurdunda,
Gözlerimden yaşlar döker ağlarım.
Sevdiklerim, sınırların ardında
Ayıran yollara bakar ağlarım
Atadan, sıladan, yârdan uzakta
En zorlu işlerde, kışın soğukta
Elimle tutuldum, kaldım tuzakta
Kapıya gözümü diker ağladım
Gelmezdim gurbete, olsaydı imkan
Yabanelde olmaz yüzüme bakan
Körpe yavrularım canımı yakan
Ah eder, içimi çeker ağlarım
Mihnet içindeyim dalsız, duldasız
Ruhumu kaplayan dertler devasız
Geceler bitmiyor yurtsuz, yuvasız
Başımı yorgana sokar ağlarım
İçimi tırmalar acı, ızdırap
Kaygılar arttıkça giriyor kramp
Kendine çekiyor bulanık girdap
Yatağımdan kalkar kalkar ağlarım
Ayrılığa çare değil telefon
Acılar başıma yağıyor ton ton
Çilemi duymuyor taş, duvar, beton
Halime ağıtlar yakar ağlarım
Hakvâki olursa, bırakman burda
Naşımı götürün, defnedin yurda
Rabbim, garipleri bırakmaz darda
Mevlâ'ya boynumu büker ağlarım.
Mehmet Postallı / 2018
Mehmet Postallı
Kayıt Tarihi : 21.12.2018 18:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilhassa dış ülkelere çalışmak üzere giden vatandaşlarımızla empati yaparak yazdığım bu şiiri, onlara ithaf ediyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!