Sıla Hasreti Şiiri - Ercan Keskin

Özledikçe depreşir yürekler ağlamaklı
Ülkeler ayırıyor bizi kilometreler
Hep bir yolculuk heyecanı sarar telaşlı
Ayrılık sen türkülerde değilmişsin meğer

Adı hasretmiş kanayan yara dokundukça
Kalbimizde pas tutuyor zamanla duygular
Mum gibi eriyorum ben sılamı andıkça
Mesafelere lanet içimdeki sorgular

Bu savrulmuşluk neki en ücra köşelerde
Özlem demişler garip sessizliktir buralar
İşte cismim ruhum olması gereken yerde
Her an gidecekmiş gibi tedirgin olmak var

Aynı havayı solumak ve aynı güneşte
Aydınlığın parıldayan yüzüne dokunmak
Aynı saçak altında kenetlenip tutunmak
Huzursuz bir çocuk gibi hep yanında olmak

Sıla hasretiyle doluyum gözlerim yaşlı
Dayanmak sanki ölüm kalım mücadelesi
Bizleri hayata bağlayan adamakıllı
Yarınların tükenmez mutluluk beklentisi