Sıla Bizim Gurbet Bizim Şiiri - Salim Erben

Ölüm bile hain değil bukadar
Yıllar yılı yakmazdı bağrını
Vurup taşlara insan başını
Baba ocağı ana yurdumu
Gezdim dolaştım bulamadım
Sen bambaşkasın bambaşka
Dağ bizim ova bizim bildik
Belki bir şafak vakti
Belki de akşam üstü
Biz sana söz vermiştik
Oysa şimdiler de
Ayazdan usanmış toprak gibi
Dilde türkü içte yangın
Başımızda bir ağrı
Rüzgarın ala tayı anlatsa
Sıla bizim gurbet bizim
Dur durak bilmez iki gözüm
Bir yudum bade gibi
Dudak uçlarına dökülürüm
Kimse duymaz kimse görmez
Kimse bilmez senden başka
Aşina kaldık allah aşkına
Hadi gel
Tamamlanmamış şiir gibi oku
Yak içini karartan acıları
Gök rengi öpüşler bırak
Yağsın gürlesin durulsun
Bahar yağmurları gibi
Toprak koksun ana yurdum
Sağ kalır da gelirsem sağ salim
Vurup şişenin beline
Yakıp yıkıp kırıp dökmeden
Oturup içelim tüm ağıları
Yasak konmuş kitaplar gibi
Ellerini bastır yaralarıma
Başından savsakladın güneş
Dönmesin bir daha