Sıla Şiiri - Nurten Kara

Hayatı bire bir gözlerinde gördüm küçük kız
Yaşadığını bu kadar mı hissettirir bir çocuk insana...
Dev yüreğinden okyanuslara dalarken gülümsemelerim,
beni çektikçe daha da derine çekiyor adeta.
O küçücük papatya ellerindeki ahenkli marifet
orkestra şefinin rüyalarına en güzel senfonilerle
giriyordur mutlaka.
Senden öğrenecek çok şeyi var küçük kız
kocaman amcaların,teyzelerin.
Karnın acıkmışken bile tokmuş gibi başın dik,
ikramlara aldırmadan sana büyük gelen işine
nasıl sarılıyorsun öyle...
Parmağının ucunu dahi dokundurmayan
insanlarla dolu bir dünyada,sen küçücük gövdene
gururu nasıl sığdırıyorsun..
Para için kırk takla atan cambazlarla dolu toplumumuzda
sen nasıl sadece yardım ettiğini söyleyebiliyorsun
ve bir ömür akan,gül yapraklarından da asil
dudaklarınla güller saçıp başını iki yana sallıyorsun....
Beni kendimden geçirdin küçük kız.
Ömrümce kocaman kişilerden görmek istediğim ama,
hep hayal kırıklığıyla içime gömdüğüm duygularımı
nasıl da yaydın uçsuz bucaksız çayırlara çimenlere.
Notalarım oldun bitmeyen bestelerime.
SILA koymuşlar adını.
Bir tanısalardı,yetecektin de fazla bile gelecektin
bütün insanların sıla özlemlerine.
Beni seviyorsun biliyorum ama
unutursun diye çok korkuyorum büyüyünce.
Bana da yer ver küçük kız ne olur
hayatın küçültmemesi için dua ettiğim
O dev yüreğinde......