Sil Onu Şiiri - Semra Şimşek

SİL ONU

Hangi rüzgar attı seni kapıma
el açıpta benden
boşa medet unma.
Bu hallere düşmene değildim sebep
boşa gözlerimde pişmanlığı arama
Git seni bu hale getirene sor hesabını
varsa ahın tükür suratına.

Ben değildim
seni tutupta kökünden söken
yıllarını hiç sayıp bencilce
ömrüne onca acıyı eken.
Kul köle eti aşkını seni kendine
acımadı pazarlarda sattı
yüreğini pul niyetine.

Bir gün yolun düşerse yanına
yüzüne bak
ama tanıma.
Geçmiş günleri düşünüpte
ne çok sevdiğini getirme aklına
Adını dilinde düşür
yadedip yüreğinde anma.

Bırak öylece meçhulde kalsın
varsın sevdiğin olmasın
el diye anılsın.
Kimsesiz biçare sen gibi
ölen aşkınız
çul çaputlara kefen diye sarılsın.

Ne yan ne ağla boş yere
neydinki onun öldüğün o gözlerinde
Acıdımı sana, bildimi hatırını
aşk yüzünden döndün viraneye.
Bırak kapat artık bu defteri
sanıyormusun viçdanı gelecek dile.
Otursa düşünse seni
utanır al basarmı sandın
sahte O yüze

Seviyor diye kendini avutmuşsun
boşa mecnun olup
harıyla solmuşsun.
Koparıp attı baharda açan gülleri
takvimde hazana vurmuşsun.
Hiçranın yormasın artık bedenini
sen uyanıkken aslında rüya görmüşsün.
Kır artık gönüldeki kalemini

Sen bir vefasıza
boşa yanmış kul olmuşsun.

Şaşırdınmı yaptığı onca nankörlüğe
sen aslında
koynunda yılan besledin.
Sil ondan ne kaldıysa.
kaldır at derbederliğini çöpe
görüpte sana bari sinsice gülmesin.