Sil baştan...
Kuruyorum hayatı,
Kendimce;
Soruyorum,
Kendi kendime,
Son kez ümitle sevdiklerime,
Bir daha soruyorum...
Bir sayfada yazılı günahlarım,
İçimden nasıl çıkacak ahlarım,
Vahlarım!
Hiç bilemem!
Aklımı yoruyorum...
Pişman kıvranışları,
Bir ömrün aldanışları,
Aniden çöktüğünde sisler, sanırsın;
Tüter buhurdanlar, çıkmaz sokaklardan,
Amberin kokusu oradan!
Güzel kokular duymadım gönlümce,
Olsun bu da taaccüp nakaratı!
Boğuyor hafakanlar, gazel gibi kuruyorum...
Devşirdiklerim,
Yine sil baştan;
Kolay mı?
Elde var sıfır!
Yüküm sırtımda öyle ki ağır,
Bundan böyle çekemem bir de kahır...
Göğsüme vuruyorum...
Kalemim şimdi yaz ilk sayfayı,
Çekmesi kolay mı bu kadar cefayı?
Bunda da olmadı diyemem;
Yine dön başa, sil baştan...
Buraya koy iki nokta üst üstüne, açıkla:
Önce ahmaklığımı kes bıçakla,
Bunu bir kenara koy, ömrünce sakla,
Öbür sayfada günahlarımı akla,
Neden yaşamışım görünmez bir alçakla!
Ne kadar gidebilirsin yanında sinsi kaçıkla? !
Yine çaresizim, kurgular kuruyorum...
Ya, unuttukları mı?
Arif’im, sil baştan, demiştin...
Yine niçin, kavşağı bekliyorsun?
Son sözüne ne ekliyorsun?
/.......! /
Tamam...
Anladım!
Sonsuza dek bağrımı deştin!
Aldıklarını benimle ödeştin!
Kaldıysa menzile bir adım;
Kalamam? !
(18.04.2011 11.00-Adana)
Arif TatarKayıt Tarihi : 21.4.2011 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Son noktayı koymak, koyabilmek için...
Kaldı ki her yaşanandan bize pişmanlıklar kaldığı kadar güzellikler de kalmıştır.... Başa türli olamaz..... Doğaya yakırı bu! .... Sabretmeyi öğrenmişsek en azından.... az güzellik mi bu! .... Doğruyu yanlışı ayırt edebilmeyi öğrenmişsek olabildiğince...az şey mi bu! ....
Sizde de bunların o kadar çok katkısı var ki! ..... şiirlerinizdeki sözcükler bile söylüyor bunu.... Sadece kırgınlıklarınız var hayat karşı, o engel oluyor kabulünüze....
Sizin içten, konuşur gibi, sıcacık şiirlerinizi okumayı seviyorum Arif Bey..... Daha nicelerine..... Sevgilerimle.... Saygılarımla......
Olsaydı eğer şiire düşmezdi, konup geçilirdi...
Bilmem, yanlış, bilmem doğru: 'Hayat, düz çizgide yürünmüyor. İnişi var, yokuşu var. Hatası var, günahı var, sevabı da..
Öyleyse silmeye uğraşmamalı... Sayfa bizim sayfamız... Biz silsek, yaşamı paylaştıklarımız siler mi?
Hem hayat, hatalardan ders çıkarmak değil midir biraz?'
Kutlarım şiiri ve sizi Arif Bey...
Kaleminize sağlık sayın Arif Tatar...
Kuruyorum hayatı,
Kendimce;
Soruyorum,
Kendi kendime,
Son kez ümitle sevdiklerime,
Bir daha soruyorum...
Bir sayfada yazılı günahlarım,
İçimden nasıl çıkacak ahlarım,
Vahlarım!
Hiç bilemem!
Aklımı yoruyorum...--Arif hocam finaliyle duygu yüklü bir şiir okudum kutlarım saygılar.
TÜM YORUMLAR (53)