Karanlık
Güneş batınca çöker sanırdım
Sen gidince
Hem de güpegündüz
Karanlık nasıl çökermiş anladım
Ter
Sıcak bunaltınca dökülür sanırdım
Sen gidince
Hem de kış ortasında
Ecel teri nasıl dökülürmüş anladım
Kabuslar
Uykuda görünür sanırdım
Sen gidince
Hem de gözlerim bakarken
Kabuslar nasıl görünürmüş
Karabasanlar nasıl çökermiş anladım
İnsan
Kalbi durunca ölür sanırdım
Sen gidince
Hem de çarparken deli deli
Yaşarken nasıl ölünürmüş anladım
Bin nasihatten bir nusubet iyidir demiş atalarımız
İşte bir tek bu ayrılıktan karımız
Diyorum ki
Hem de candan yürekten
Bitirelim bu hasreti
Bitirelim bu çileyi
Eğer sen de öğrendiysen
Benim öğrendiklerimi
Ne fayda gördük dökülen yaştan
Hadi gel
Her şeye yeniden başlayalım sil baştan
Adem Durmazer
Kayıt Tarihi : 3.11.2009 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Durmazer](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/03/sil-bastan-59.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!